Diego Maradona

De Argentijn Diego Armando Maradona wordt beschouwd als één van de allerbeste voetballers die de wereld ooit heeft gekend. En terecht. Hij was zeker geen lenig strateeg als Cruijff of katachtig atleet als Pelé, maar aan de bal was meer dan hen briljant en onnavolgbaar. Aan sportief succes heeft het in zijn carrière dan ook niet ontbroken. In 1986 werd hij met Argentinië wereldkampioen èn onsterfelijk, ondermeer dankzij een goal in de kwartfinale tegen Engeland, die hij met de hand van God maakte. Een jaar later bezorgde hij FC Napoli de eerste landstitel ooit en won vervolgens (naast een tweede landstitel) de EUFA cup met deze club in 1989. Maar waar ooit tienduizenden hem in 1984 te Napels verwelkomden, zwaaide niemand hem uit toen hij de stad in 1992 na een lange schorsing

verliet. Twee jaar eerder had ‘El Diez’ (‘De Tien’; het rugnummer dat hij bij Napels droeg) op het WK in Italië met Argentinië het thuisland in de halve finale uitgeschakeld en werd hij vervolgens als maffiavriendje, cocaïneverslaafde, hoerenloper en verwekker van een onwettig kind aan de schandpaal genageld. Deels terecht, want ook dat was Maradona; een rebelse schuinsmarcheerder naast het veld.

Om ons dit alles te kunnen laten zien, werkte gelauwerd documentairemaker Asif Kapadia zich door honderden uren archiefbeelden heen en het resultaat mag er wezen; een visuele rollercoaster rit die ook voor niet-voetballiefhebbers de moeite meer dan waard is.

Anders dan de door Kapadia eerder geportreteerden Ayrton Senna en Amy Winehouse, was Diego Maradona (ondanks hartfalen en overdoses) ten tijde van de filmrelease nog in leven en had zijn volledige medewerking aan deze documentaire verleend. Nog net op tijd, want ‘El Pibe de Oro’ overleed in 2020 op 60-jarige leeftijd aan een hartstilstand.