Hiroshima

Na afloop van de Amerikaanse bezetting van Japan in 1952 gaf de nieuw geformeerde Japanse Bond voor Onderwijzers opdracht tot het verfilmen van het ooggetuigenboek Children of Hiroshima. Het resultaat was Children of Hiroshima van regisseur Kaneto Shindo (o.a. The Naked Island, Onibaba) dat in Japan relatief succesvol was. De onderwijzersbond vond de film echter een sentimentele tranentrekker ontdaan van zijn politieke lading en gaf opdracht tot een nieuwe verfilming, ditmaal met documentairemaker Hideo Sekigawa als regisseur. In plaats van een intiem portret met een focus op individuele verhalen zoals in Children of Hiroshima, werd Hiroshima een grootschalige productie met 90.000 inwoners van de stad als figuranten, en de in Hiroshima geboren steractrice Yumeji Tsukioka in een hoofrol.

Hiroshima verscheen in 1953 en ondervond al direct problemen. Filmmaatschappij Shochiku weigerde de film te draaien in zijn bioscopen omdat deze te anti-Amerikaans zou zijn. Ook het Japanse Ministerie van Onderwijs trok zijn steun in, dat het Japanse onderwijssysteem zelf er niet gunstig uit springt zal ook een rol gespeeld hebben. Of de film nu anti-Amerikaans, anti-Japans, of beiden was maakt niet heel veel uit. Scenes uit de film werden zonder bronvermelding gebruikt door Alain Resnais in Hiroshima Mon Amour (ook met Eiji Okada) maar verder was de film tussen 1953 en 2005 nergens te zien. Een productiemaatschappij uit Tokyo bracht in 2005 een DVD versie uit die in

kleine zelf georganiseerde sessies vertoond werd. Een groep vrijwilligers boog zich enkele jaren later over een Engelse vertaling. Het zou nog tot 2020 duren voordat een gerestaureerde versie wereldwijd verscheen.

Een groep studenten luistert met hun leraar naar een radiodocumentaire over de atoombom als een van hen een bloedneus krijgt. Een derde van de klas blijkt de atoombom overleeft te hebben maar ze zijn allemaal ziek. Een flashback leidt naar het Hiroshima van vlak voor en na de bom als ouders op zoek zijn naar hun kinderen, en kinderen zich bedelend in leven proberen te houden.