Black rain ( kuroi ame)

Black Rain verteld het verhaal van de hibakusha. Een Japanse term die in de loop der jaren verschillende betekenissen heeft gehad. Oorspronkelijk was een hibakusha iemand die een bombardement overleefd had, na Augustus 1945 werd de hibakusha een overlevende van de atoombommen (met de implicatie van blootstelling aan straling), tegenwoordig (sinds Fukushima) heeft de term betrekking op iedereen die blootgesteld is geweest aan radioactieve straling).

Yasuko woont bij haar oom en tante in Hiroshima. Als de bom valt is ze in een buitenwijk spullen aan het verhuizen. Als ze per boot terug reist naar de stad op zoek naar haar oom en tante komt ze in een zwarte regenbui terecht – de fallout van de atoombom.

Vijf jaar later woont Yasuko nog steeds bij haar oom en tante. Volgens de traditie had ze al lang getrouwd moeten zijn, maar de een na de andere huwelijkskandidaat trekt zich terug als ze horen dat Yasuko op 6 Augustus in Hiroshima was. “Ze ziet er niet ziek uit maar ze was er wel. Gaat ze nog ziek worden? Is het erfelijk? Kan ze eigenlijk wel kinderen krijgen? Is ze besmettelijk?”

Het door film en documentaire maker Shohei Imamura in schitterend zwart-wit gefilmde Black Rain verteld zowel het verhaal van de atoombom zelf – met een ongeëvenaarde weergave van de ontploffing – als dat van de overlevenden. Het fictieve, maar op feiten gebaseerde, verhaal van Yasuko wordt afgewisseld met verklaringen van ooggetuigen, die op hun beurt weer toegelicht worden met gefilmde beelden.

Hibakusha en hun kinderen kregen tot diep in de jaren 80 (en later) te maken met zware discriminatie op zowel de huwelijks- als de arbeidsmarkt. In maart 2023 leefden er in Japan nog 113.000 hibakusha. Ze houden grotendeels nog steeds hun mond dicht.