Les dimanches de ville d'avray [Sundays and Cybele]

Nadat hij een kind gedood heeft tijdens een missie in Vietnam, krijgt Pierre hevige stress en geheugenverlies te verwerken. Nadat hij teruggekeerd is in Frankrijk leeft hij in zichzelf gekeerd, totdat hij een meisje ontmoet die door haar vader op een kostschool gedumpt is. Hun onschuldige vriendschap wordt door iedereen verkeerd geïnterpreteerd.

Gek hoe sommige films zomaar weer uit het collectieve geheugen kunnen verdwijnen? Deze film kreeg op het Venetië Filmfestival in 1962 een staande ovatie en won in 1963 de Oscar voor Beste Buitenlandse Film. De film verkent gevoelens van eenzaamheid, moreel ongemak, de grens tussen vriendschap / affectie, schuld, en hoe de maatschappij reageert op wat wordt gezien als ongebruikelijke relaties. Er is sprake van spanning zodra de omgeving begint te fluisteren, verdenkingen rijzen; de ‘onschuld’ van hun vriendschap botst met maatschappelijke verwachtingen. Het is één van de eerste Europese films die psychologisch trauma (PTSS) op een subtiele en empathische manier verbeeldt zonder de hoofdpersoon te willen laten genezen door heldendom of romantiek. Serge Bourguignon wilde aanvankelijk Steve McQueen voor de rol van Pierre, maar die was te duur. De muziek is van Maurice Jarre.