Guess Who’s Back - SNAR

Het is nu zo’n 15 jaar geleden dat Snar voor het
laatst exposeerde en volop aan het schilderen was.
Sinds een aantal maanden heeft hij de kwast en het
verf weer opgepakt. En met verbluffend resultaat.
De werken zijn volwassen, impact vol en wars van
enige nutteloze opsmuk. Het is een hommage aan de
helden van het Neo Abstract-Expressionisme en de
Nieuwe Wilden uit de jaren ’80, maar dan in een
geheel eigen stijl. Een stijl die, ondanks de
geïnspireerde referenties, ronduit uniek is. Alleen
Snar kan zo schilderen.
In 15 jaar is er veel veranderd. Niet alleen wat betreft zijn leven en waar hij woont, maar ook hoe hij schildert.
Waar Snar vroeger als een soort van losgeslagen beest
tekeerging, waardoor er mooie dingen ontstonden,
maar even zo vaak mooie dingen verdwenen achter
dikke lagen verf, aangebracht in een opwelling van
spontane creativiteit, is hij nu rustiger. Hij schildert net
zo stevig, maar denkt beter na voor hij iets doet, kiest
zorgvuldiger wat hij wel en niet toevoegt of weg
schildert. En, het allerbelangrijkste, hij stopt op tijd.‘Vroeger kon ik me volledig verliezen in het moment.
Dan schilderde ik door en door en door, wat niet altijd
ten goede van het resultaat kwam. Meestal was de
eerste opzet het best. Maar door mijn ongeduld en mijn
gebrek aan beheersing, op meerdere vlakken, ging ik te
lang door. Dat doe ik nu niet meer. Ik werk korte
periodes heel gefocust en laat het werk dan staan.
Soms wel een week.’
Dat gebrek aan beheersing zat hem ook in de levensstijl
die hij zichzelf als kunstenaar had aangemeten. Een
weinig gezonde levensstijl wat veel vertroebelde,
waaronder, op een gegeven moment, ook de kwaliteit
van zijn kunst. Daar is nu geen enkele sprake van. De
natuur en puurheid van Drenthe, waar hij momenteel
woont, en zijn gezonde levensstijl zorgen voor een
creatieve output waar we gerust U tegen mogen
zeggen.
‘Het is eigenlijk nooit de bedoeling geweest weer volopte gaan schilderen. Ik ben namelijk bezig met een boek,
werk als Creative Director en maak films. Maar toen ik
eenmaal begon, voelde het niet alleen goed, het was
ook goed. Heel goed. En dat gaf mij zo’n positieve
impuls, dat ik doorging. Met deze serie als gevolg.’